Kots

Dit weekend met onze nieuwe vrienden eindelijk eens wezen stappen. De vorige keren helaas moeten afzeggen door omstandigheden.
De laatste keer dat we er echt even tussenuit waren was op Cyprus en eindigde helaas met het teruggeven van het meeste van het ingenomene in de toiletpot. Dat weet ik nog, voor de rest was/is het vrij wazig.
Dat einde heeft zich nu gelukkig niet voorgedaan.
Ook nu zijn we gestart met lekker uit eten gaan. Daarna nog enkele etablissementen in het centrum bezocht, zodat we voldaan we naar huis terug waggelden, onder het genot van het trekken van enkele belletjes bij sommige woningen. We wisten zeker dat de bewoners dat op prijs stelden.
Bijna had de gezellige avond niet zo lang geduurd, aangezien het toetje van onze gezamenlijke vriendin al donderdag was bereid volgens de overigs zeer aardige en enthousiaste tafeldame. Das op zich niet zo erg, maar in echte tiramisu zijn ook eieren verwerkt en die zijn in de regel maar beperkt houdbaar. Het onderste deel had dan ook verdacht veel weg van de smaak van het in de derde zin beschrevene. Naar verluid, want ik heb het direct voor waar aangenomen in tegenstelling tot de rest, die het toch zelf wilden checken. Tja, zelf weten.
Het aanbod om nog een, deze keer gratis, zelfde soort toetje te krijgen werd toch maar afgewimpeld. Nah, het is ook nooit goed. De gratis koffie werd wel dankbaar aanvaard.
Dat daarna de naam van het restaurant werd verbasterd berust slechts op toeval en heeft niets met bovenstaande te maken. Evenmin als de slechte recensies die daarna de ronde gingen in het uitgaanscircuit. Volgens ons is er een uitbater niet zo blij met zijn kok. Voor het overige smaakte het trouwens prima. Van onze keuze om niet naar de oktoberfesten te gaan hebben we geen spijt gehad. Zo'n hoed had mij toch niet gestaan. En lederhosen helemaal niet.

Cyprus

Dat het zo erg zou zijn had ik niet ingeschat. Maar het ligt nogal gevoelig bij de bewoners, de kwestie Cyprus. De Turken hebben een hekel aan de Grieken, de Grieken aan de Turken en de oorspronkelijke Cyprioten aan beide. Maar een nogal op zijn pik getrapte oorspronkelijke maakte ons dat snel duidelijk toen wij in zijn winkeltje wilden afdingen. Dat had de reisleider althans verteld bij de start van de vakantie. Maar dat geldt dus alleen voor de Turken op Cyprus. Bloody Turks! Maar hij wilde er graag over vertellen. Nadat hij ten tijde van de coup terugkwam uit Londen was alles anders. En naar mijn mening is het er niet beter op geworden.
Wat een tegen het onbeschofte aan zittende haantjesgedrag van de Turkse mannen t.o.v. mijn lieffie, zelfs in mijn bijzijn. Dus dames, zorg er voor niet alleen of met zijn tweetjes de straat op te gaan als je vrouw en blond bent en op vakantie in het Turkse deel van Cyprus bent.
Ondanks die ervaring geweldig genoten van de vakantie en vooral van elkaar en zelfs nog kennis gemaakt met God. Zo noemde althans zich de oprechte, rokende, drinkende en naar inschatting homo moslim van het restaurant naast ons. De rum en witte wijn smaakte er echter prima, een beetje te prima. Maar goed, ondanks de onverklaarbaar opgelopen verwondingen hebben we het overleefd. Sterker, het smaakt naar meer. En dat meer gaat er ook komen.

Wijn proeven

Vandaag bij mij lieftallige dochter en haar vriend wijn geproefd. Nou doe ik dat wel vaker, maar nu onder toeziend oog van een deskundige. Niet dat hij er op toezag hoe ik de wijn nuttigde, maar hij adviseerde in verschillende soorten wijn met de bedoeling de wijn uiteindelijk ook te verkopen. En als je maar genoeg zoete witte wijn meeneemt dan zijn er altijd vrouwen in het gezelschap die daar intrappen. Ik ben meer van de rode. Het liefst zou ik er ook nog bij eten, maar dat was geen onderdeel van de bijeenkomst. Maar het hoogtepunt was voor mij toch wel een likeurtje, wel iets te vergelijken met Bailey's, maar dan lekkerder.
De beste man heeft zijn praktijk in de buurt van Meppel, dus mezelf maar opgeworpen om het bestelde zelf maar te halen, scheelt weer bezorgkosten. Zo ben ik dan ook wel weer.
Al met al kost het dan toch weer meer dan verwacht, maar swah, je leeft maar 1 keer. Het is toch al een dure maand, dus dat kan er ook nog wel bij. Waarom duurt een maand altijd te lang voor mijn salaris?
Straks vakantie, zie er naar uit. Lekker met mijn lieffie er op uit. Heb er zin in! Eerst nog maar even werken, de tekorten moeten aangezuiverd worden tenslotte. Waarom heb ik daar altijd alleen last van?

Genieten

Tjonge, wat een heftige tijd achter de rug. En wat volgt nog?
Eerst een relatie van 10 maanden die toch vrij abrupt eindigt, gevolgd door een ongekende tijd van feesten, een heerlijke nieuwe deerne ontmoeten, voetbalwedstrijden kijken, feesten, muziekfestivals bijwonen, feesten, in contact komen met nieuwe vrienden, genieten, oja, werken (niet dat dat ongekend is) en had ik al feesten gezegd?
Tja, je zou medelijden met me krijgen. Maar dat hoeft niet hoor. Ik sla me er wel doorheen.

Het leven is mooi (uit de bundel opbeurende verhaaltjes)

Ouder worden heeft zo zijn voordelen.
Een daarvan is dat je de leuke dingen in het leven meer gaat waarderen en de minder leuke dingen sneller een "plekje" geeft en achter je laat.

Dus als je dan waardering krijgt van je werkgever in de vorm van een promotie, dan is dat wel iets waar ik (even) vrolijk van kan worden. Niet dat ik er financieel iets mee opschiet, maar dat vind ik ook minder belangrijk. Het gaat er om dat je kwaliteiten op waarde worden ingeschat. En gewaardeerd worden om wie je bent en wat je doet wil toch iedereen?
Gevolg is dat je (weer eens) beseft dat het leven zo mooi kan zijn. Sterker: het leven is mooi! Wat ook weer gevolgen heeft voor je algehele gemoedstoestand en je eigen uitstraling. En zie... Als je er open voor staat gebeuren er onverwachte en soms (erg) leuke dingen. De zomer komt er aan, er liggen feestjes in het verschiet, het Nederlands elftal blijft winnen en wie weet wat nog meer..
Eens zei een wijs iemand: "het loopt zoals het loopt." Een andere uitspraak: "Het kwartje valt vanzelf, en anders maar niet".
Wil ik er een aan toevoegen: zit jezelf niet dwars. Hé:) nadenkertje he?
Dus ik zou zeggen tegen de rest van mijn leven: kom maar op, ik ben er klaar voor! Tsjakka!

Zucht

Wat kan het leven toch bizar zijn.
Zo denk je zekerheid te hebben, zo is het verdwenen.

In mei is het weer toch altijd aangenaam? Heb er nog weinig van gemerkt. Wel een flauw zonnetje, maar de temperaturen laten te wensen over. En dan nu ook nog regen. Wel goed voor de tuin, dat dan weer wel.
Dus ik besteed mijn tijd nuttig, boek lezen, wat rommelen op Hyves met een profielfoto en maar een blogje schrijven. En voor de rest maar wat bankhangen. Morgen een vrije dag, dan ga ik echt nuttige dingen doen. En oja, ik moet ook weer eens gaan sporten. Morgen?
Maar he, het leven is mooi. Ik weet het, ben nu alleen even op zoek naar die slingers.

Jaarmarkt

Ik weet zelf niet wat mij bezielt, maar net als vorig jaar ben ik in mijn eentje naar de jaarmarkt geweest. Eigenlijk vind ik er geen reet aan.

Mede vanwege het weer, maar anders ook wel, was het weer superdruk. En dan loop je tussen de mensenmassa achter mensen met kinderwagens, invalidewagentjes, bejaarden, schommelende fat asses, kleine kinderen en het schiet allemaal niet op want ze gaan niet aan de kant. Gelukkig zijn er af en toe ontsnappingsmogelijkheden naar weilanden die nu omgedoopt zijn tot marktterrein. Er staan kraampjes met allerlei prullaria, standwerkers, lots of hamburgertenten en verderop paardenverkopers. Wat ik dan wel weer leuk vind is om even stil te staan en al die mensen te bekijken.
De paarden(ver)kopers dragen klompen en een wandelstok, een soort van uniform dus. Wel handig voor de herkenbaarheid. En er lopen diverse schreeuwende en zingende beschonken figuren tussen die, traditiegetrouw, al vanaf een uur of 5 aan het indrinken zijn. Wat een lol. Af en toe wat consternatie, want er moet zonodig gerend worden met een paard, dus iedereen sprint een kant op om aan die paardenhoeven te ontsnappen.
Daarna mijn weg vervolgd via de hoofdroute en vast komen te zitten in een mensenkudde. Schuifelend gaat een ieder verder totdat we (ik ken de rest niet hoor) het groepje mensen die midden in de weg staan te kletsen (er is verder toch niemand waar je rekening mee moet houden) voorbij zijn en alles weer "normaal" doorloopt. Ik had mezelf voorgenomen me niet op te winden, maar waar doe ik het eigenlijk voor. Volgende jaar niet weer, dat weet ik nu wel zeker.

Toch nog iets gekocht: die gebraden kip die ik op de heenweg al rook.